Tuesday, October 19, 2010

നിനക്ക്....




പ്രണയാര്‍ദ്രമാമെന്റെ ഹൃദയ താഴ്വാരത്തില്‍ 
നീ കുടഞ്ഞിട്ടതാം വര്‍ണ്ണ കിനാവുകള്‍
പൊട്ടിമുളച്ചു  വിടര്‍ന്നു വളര്‍ന്നുവന്നിന്നെന്‍റെ 
പ്രാണനില്‍ തീര്‍ക്കുന്നു വാസന്തം...

കാത്തു നില്‍ക്കാതെ കടന്നുപോം കാലത്തിനൊപ്പം
ചലിക്കുന്നു, നാമൊരേ വീചിയായ്‌.
നമ്മെ മറന്നു നാം പാടുന്ന പാട്ടുകള്‍ 
കുളിരായി നിറയുന്നിതാകാശവീഥിയില്‍   

സ്വര്‍ണ ലിപികളാല്‍  ആലേഖനം ചെയ്ത 
നിന്‍റെ നാമമെന്‍ പ്രാര്‍ഥനാ മന്ത്രമായ് 
നിന്‍റെ രൂപമെന്‍ ആത്മാവിനുള്ളില്‍ ഞാന്‍
എന്നുമര്‍ച്ചന  ചെയ്യുന്ന പുണ്യമായ്....

കണ്ണുനീരിലും പുഞ്ചിരിച്ചീടുവാന്‍,
പുഞ്ചിരിക്കുള്ളില്‍ നിന്നെ നിറയ്ക്കുവാന്‍
നിന്‍റെ ഗാനത്തിലെന്നെ മറക്കുവാന്‍
എന്നുമെന്നില്‍ നീ നീയായി നിറയുക....