മറവി
എങ്ങോ തുടങ്ങിയിതെന്ഗോ ഒടുങ്ങുന്നുഎങ്ങോ മറയുന്നു കാഴ്ച്ചപോള്‍ ബന്ധങ്ങള്‍
അറ്റ്പോവുമ്പോഴും ആരും പറയാതെ
ആരോരുമറിയാതെ എത്തുന്നോരോര്‍മ്മകള്‍...
കണ്ണുകള്‍ ചിമ്മി തുറക്കുമ്പോള്‍ മുന്നിലായ്
കാലം കുടഞ്ഞിട്ട വിസ്മയതുണ്ടുകള്‍
നെഞ്ചോട്‌ ചെര്തുപിടിക്കവേ ചില്ലുപോല്‍
കുതിതരച്ചന്ഗോലിക്കുന്നു ചെന്നിണം....
നാമ്പിടുന്നപ്പോളും പുത്തന്‍ പ്രതീക്ഷതന്‍
ശാഖികള്‍ ഊറ്റികുടിക്കുന്നു സ്വപ്‌നങ്ങള്‍...
കണ്ണീര്‍ പൊഴിക്കാതെ, കണ്ടമിടരാതെ
ആടിതിമിര്‍ക്കുന്നു ജീവിത നാടകം.
യാത്ര നാം തുടരുന്നു യാന്ത്രികമെങ്കിലും
തെരയുന്നതെന്തു മറന്നപോലിപ്പോഴും?
1 comment:
Quite different lines :)
Post a Comment