ദൈന്യം
ചിന്തകള്ക്ക് തീ പിടിക്കുമ്പോള്
കണ്ണിനു മുന്നില് തെളിയുന്നത്
അകന്നു പോവുന്ന കുറെ നിഴലുകളാണ്...
തലയില്ലാത്ത , കുറെ നിഴലുകള്...
ഭയമെന്തെന്നു തിരിച്ചറിയുമ്പോള്
നിസ്സഹായതയില് നിന്നുയരുന്ന
ഒരുള്വിളി....
എത്തിച്ചേരുന്നത് ഏതു തുരുത്തിലെക്കെന്നു
തിരിച്ചരിയാനായെങ്കില് !
ഭുമിയെ കൈവെള്ളയില് അമ്മാനമാടുംപോഴും
മനുഷന് എന്ത് നിസ്സാരനാണ്?
സ്വന്തം വിധി തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത
അതില് പുതുതായൊന്നും എഴുതി ചേര്ക്കാനാവാത്ത
നിസ്സാരന്!!!
കാഴ്ചക്കപ്പുറം ഉള്ക്കാഴ്ച തേടി
ഏതു പടിവാതിലില് ആണിനി മുട്ടിവിളിക്കുക?
അഥവാ
ആ Ulkaazhchayil ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന പ്രാണനെ
തിരികെ വിളിക്കാന്
നിന്റെ ദൈന്യം മതിയാവില്ലെന്നോ????
2 comments:
അതില് പുതുതായൊന്നും എഴുതി ചേര്ക്കാനാവാത്ത
നിസ്സാരന്!!!
This concept had been lingering in my mind for long, though it refused to come out in words. And how graciously have you worded it!
sk...
Post a Comment